Badając przeszłość możemy się dowiedzieć, jakie rzeczy kiedyś najbardziej zajmowały ludzi. Choćbyśmy obecnie uznawali je za niepoważne, w swoim czasie niekiedy traktowano je z wręcz zdumiewającą powagą.
Jako przykład mógłby nam posłużyć plan zunifikowania architektury miast, nad którym już wiele razy solidnie się głowiono. Pomimo iż obecnie wiemy, jak to się skończyło i dlaczego nie doszło do skutku, nie powinniśmy zbyt surowo oceniać żyjących wtedy ludzi, dla których to zagrożenie mogło wydawać się zupełnie realne. Rozważające to osoby szczególnie wydawała się martwić związana z tym perspektywa utraty charakteru miast z wszystkimi tego konsekwencjami.
Wielkie miasta – plan zunifikowania architektury miast
Te wszystkie wizje i przewidywania nie wyglądały zbyt wesoło i wówczas panowała opinia, że plan zunifikowania architektury miast nadejdzie prędzej czy później i lepiej już zacząć się na to przygotowywać. Następstwem tego natomiast byłoby zrównanie wszystkiego do jednego stylu, co może się wydawać stanowczo niepożądaną perspektywą tak w tamtym czasie, jak i w chwili obecnej. Właśnie dlatego ten problem był traktowany tak poważnie przez ludzi, co nie powinno dziwić i my pewnie zareagowalibyśmy na coś takiego bardzo podobnie. Jak się okazało, to wszystko było zupełnie niepotrzebne, ponieważ plan zunifikowania architektury miast jednak nie nastąpił wbrew tym prognozom. Wreszcie wyszło na to, że to zbyt trudne, co dla nas dzisiaj wydaje się całkowicie oczywiste, jednak dla ludzi w tamtych czasach już takim oczywistym to nie było. Dlatego właśnie pomimo pesymistycznych przewidywań ten nikomu niemiły scenariusz jednak się nie spełnił. Zamiast tego miało się do czynienia z dalszym różnicowaniem, a sam temat zagrożenia został odłożony i bywał poruszany jedynie czasami, przy okazji rozmów i dyskusji nad tego rodzaju sprawami. Na nasze szczęście, plan zunifikowania architektury miast nie był nieuchronny.